ایات شیطانی

غرانیق

آیات شیطانی یا آیات غرانیق

« جرم من تنها یاد آوری مطلبی بود که مسلمان ها فراموش کرده بودند، نه بیشتر. » سلمان رشدی دقیقا آنچه که سلمان رشدی نویسنده کتاب آیات شیطانی یاد آور شد تنها آیاتی بود که امروزه در قرآن وجود ندارد. آیات ۱۹ تا ۲۱ سوره نجم در قرآن اشاره به سه بت معروف اعراب جاهلیت (لات، عزی و منات) دارد. «« اى مشرکان ، اينک با روشن شدن حقّانيت پيامبر ، از بُتان خود ، لات و عزّى به من خبر دهيد; و از مَنات ، آن ديگرى که سوّمين آنهاست ، آيا اينها را تنديس دختران خدا مى پنداريد ؟ آيا پسر از آنِ شما و دختر از آنِ اوست ؟ »» طبق ماجرای غرانیق محمد دو آیهٔ دیگر در ادامهٔ این سه آیه فوق خوانده‌ است که بعدها به عنوان اینکه این آیه‌ها را شیطان بر زبان محمد جاری ساخته و محمد از ابراز آنها پشیمان شده‌ از لیست آیات قرآن حذف گردیده اند. طبری در همین مورد می نویسد: « این ماجرای ستایش بت های مهم قریش توسط پیامبر اسلام محمد بن عبدالله بر این اساس بود که در لحظات نا امیدی وقتی حضرت محمد آیه “افرایتم اللات و العزی”یعنی: (مشرکان آیا دو بت لات و عزی را دیدید؟) را قرائت کرد به ستایش آن بت ها پرداخت و گفت : ” تلک الغرانیق العلی و ان شفاعنهن لترنجی ” یعنی : (آن بت ها لات وعزی بزرگ اند و همانا شفاعت آنها پذیرفته است.)…آنگاه حضرت محمد به سجده افتاد و مشرکین و کافران نیز از ستایش پیغمبر خوشنود شدند و به سجده افتادند. » منبع: تاریخ طبری، جلد۳ صفحه های ۸۸۱ – ۸۸۳ همانگونه که در بالا گفته شد امروزه متن آیه های مذکور از اکثر قرآن های موجود حذف شده است زیرا گروهی از پیروان این آئین معتقد بودند و هستند که این آیه ستایش بت ها را شیطان بر زبان پیامبر اسلام جاری ساخته است! و گروهی دیگر هم اساسأ ماجرای غرانیق را از بیخ و بُن انکار کرده اند! امّا آیات متعددی مبنی بر نکوهش و پشیمانی محمد از ستایش بت ها در صدراسلام در قرآن هست که واقعه « غرانیق » را تایید می کند. همانند این آیات: سوره حج، آیه ۵۲ و ۵۳ و یا در سوره اسری، آیه۷۳ تا ۷۶ که محمّد از زبان الله ذهنش مجبور میشود که چنین بگوید: سوره اسرا، ایه های ۷۳ تا ۷۶ «« اى پيامبر ، نزديک بود مشرکان تو را از آنچه به تو وحى کرده ايم بلغزانند و منحرف کنند تا چيزى را غير از آنچه به تو وحى کرده ايم به ما نسبت دهى و در آن صورت تو را به دوستى مى گرفتند. و اگر ما تو را ثابت قدم نمى داشتيم نزديک بود اندکى به آنان متمايل شوى. در آن صورت ، از عذابى که در زندگى دنيا براى مجرمان مقرّر داشته ايم دو چندان و از عذاب پس از مرگ نيز دو چندان به تو مى چشانديم ، سپس کسى را در برابر ما نمى يابى که تو را يارى دهد و از عذاب رهايى بخشد. و نزديک بود مشرکان تو را از سرزمين مکّه برکَنند تا از آن جا بيرونت کنند ; در آن صورت پس از تو جز اندک زمانى باقى نمى مانند و به حکم سنّت ما نابود مى شوند .»» “عجیب اینکه مسلمانان ادعای احترام به عقاید دیگران را دارند در حالی که از احترام پیامبرشان به عقاید دیگران بیزاری می جویند و از شکستن بت ها که عقاید بسیاری بود با افتخار یاد می کنند”